معماران: گروه معماری اشعری و همکاران | امیرحسین اشعری
مکان: شیراز، ایران
مساحت: ۲۰۰۰ مترمربع
سال: ۱۳۹۹-۱۳۹۶
همکاران طراحی: زهرا جعفری، الناز امینی خانیمنی، احسان شبانی، زهرا رحیمی، احسان سرشناس
اجرای پروژه: گروه ساختمانی تچرا، احسان سرشناس
اجرای سازه: گروه ساختمانی تچرا
طراحی تاسیسات: گروه ساختمانی تچرا
نظارت پروژه: امیرحسین اشعری
گرافیک: زهرا جعفری، سارا ناظمی، افشین اشعری
سه بعدی: امیر ایرانی دوست حقیقی، مصطفی یکترزاده
لنداسکیپ: احسان شبانی، زهرا رحیمی
مطالعات: الناز امینی خانیمنی
هماهنگ کننده: اسما سیرجانی اصل
عکس: پرهام تقی اف
پروژه شیمی گیاه یک آپارتمان مسکونی ساخته شده بود که به مدت چندین سال خالی از سکنه باقی مانده بود و مالک جدید تصمیم به تغییرات جزئی در پوسته نما داشت. با تعامل بین کارفرما و تیم ما، تصمیم به تغییر عمده در فضاهای داخلی و نماهای آپارتمان گرفته شد.
آپارتمان مذکور از دو دسترسی شمالی و جنوبی کاملا متفاوتی برخوردار بود. با توجه به عوامل اثرگذار متفاوت بر هر یک از نماها و همچنین در ارتباط نبودن دو نما، هر جبهه تصمیم گرفته شده که به صورتی طراحی شود که پاسخگو نیازهای همان سمت باشد. با وجود تمامی تمایز ها سعی شده در انتخاب المانها، رنگ، متریال و… به اشتراکاتی برسیم که هر نما به مثابه دو عضو یک خانواده باشد ولی با شخصیت کاملا مستقل.
نمای شمالی
نمای وضع موجود در جبههی شمالی، نمایی شکسته و منقطع بود و به جهت باریک بودن کوچه در این سمت، ساختمان از ابتدای کوچه دیده نمیشد. ما با ایجاد بازشوهای حجمی در جهات مختلف سعی در پر کردن فضاهای خالی ناشی از نمای شکسته و ایجاد انسجام در آن داشتیم. جهتگیری متفاوت این بازشوها علاوه بر امکان بهره مندی از مناظر متفاوت شهری، امکان تبدیل سطحی دو بعدی را به نمایی حجمی فراهم کرد و شهروندی که در حال عبور از کوچه باریک است می تواند ارتباط بصری بیشتری با این جبهه برقرار کند. به علاوه این چرخش در قاب پنجرهها امکان کنترل و استفاده از نور مطلوب خورشید در قسمتهایی از نما که در جهت شمال شرقی بودند را فراهم میکرد.
نمای جنوبی
برخلاف بخش شمالی، کوچه در قسمت جنوبی عریض بود و دید و منظر گستردهتری در اختیار می گذاشت. در این جبهه با خلق یک شبکه فلزی امکان جایگذاری بازشوهای آکاردئونی مشبک متحرک و پوشش گیاهی فراهم شد که باعث کنترل دید و نور جنوب به فضای داخلی میشود. این بازشوهای متحرک امکان تغییر حالت به ساکن آن واحد نسبت به خواسته آنها در فصول مختلف میدهد.
در طراحی حیاط این مجتمع تلاش اصلی ما این بود که بتوانیم فضایی خلق کنیم که از مدل حیاط های آپارتمان متداول خارج شویم. بدین جهت سعی کردیم با خلق محیطی تعاملی، قابلیت استفاده از آن برای گروه های سنی مختلف را فراهم آوریم.
سنگهای به کار رفته در نما در کف حیاط تا پیادهرو در خارج مجتمع امتداد مییابد. سکوهای طراحی شده علاوه بر امکان نشستن، در بخشهایی قابلیت بازی کردن به عنوان سرسره برای کودکان فراهم میآورد. طراحی فضاهای بازی چون سرسره و تاب در این حیاط علاوه بر کودکان، امکان تعامل سایر ساکنین را نیز فراهم می کند. در طراحی جداره متصل به خیابان سعی شد به صورتی شفاف در نظر گرفته شود که ارتباط تنگاتنگی بین درون و بیرون مجموعه شکل گیرد.
