معماران: شرکت طراحی آراد | کوروش دباغ، بهرام کلانتری
مکان : تهران، ایران
مساحت: ۴۰۰ مترمربع
سال: ۱۳۸۶-۱۳۸۹
زیربنا: ۲۵۰۰ مترمربع
همکاران طراحی: نیلوفر نیکسار، انوشیروان خرازی، مجید پژوهی، بهزاد برزگر، پدیده تیموریان، مهرداد کارآموز، مهدی هولاکویی
عکس: علی دقیق
ایدهٔ شکل‌گیری این پروژه بر اساس گستردگی سطوح به صورت ترکیبی در مقطع پروژه بوده است. این گستردگی در تعامل با صورت مسئله و ایجاد یک مجموعهٔ مسکونی با سرانه‌هایی متناسب از لحاظ کیفیت فضایی واحدها و نیز تخصیص استاندارد مشاعات آن صورت گرفته است.
بلوک‌های مسکونی و تقسیم‌بندی زمین‌های شهری در تهران، غالباً بر اساس الگوی ساختمان‌های پیوسته با کشیدگی شمالی-جنوبی و با عرض نورگیری بسیار کم شکل گرفته‌اند و اغلب این زمین‌ها در گذشته‌ای نه چندان دور، محل احداث واحدهای مسکونی شخصی یا نهایتاً دو خانواری بوده است. سطوح کم نورگیری و قوانین نامرتبط سطح اشغال زمین (۶۰ درصد شمال زمین) صرفاً در بناهای تک‌واحدی جواب‌گوی کیفیات فضایی پروژه‌اند.
در این پروژه سعی کردیم با ایجاد یک مقطع ترکیبی، حجم کلی ساختمان و میزان نورگیری محدودهٔ پروژه را بین هفت واحد مسکونی تقسیم کنیم. در حالت معمولی تقسیم‌بندی این تیپ از ساختمان‌ها به صورتی است که هر طبقه به یک یا دو و حتی تعداد بیشتری واحد مسکونی تقسیم می‌شود. در حالت اول متراژ واحدها به اندازه‌ای می‌رسد که از سطح تقاضای منطقه‌ای فراتر می‌رود در حالت دوم اغلب کیفیت فضایی واحدها به علت عدم تأمین نور مناسب و نیز تخصیص خارج از استاندارد مشاعات (پارکینگ‌ها و فضاهای خدماتی) به میزان زیادی کاهش می‌یابد.
این پروژه شامل شش واحد مسکونی دوبلکس که هر یک سه‌‌چهارم مساحت طبقه را اشغال می‌کنند (یک‌دوم طبقه + یک‌چهارم طبقه) و نیز یک واحد یک طبقه است. این آرایش موجب شده کلیهٔ طبقات پلانی متفاوت و نمای این پروژه و حجم‌های شکل‌ٔدهندهٔ آن نیز شکلی نامنظم داشته باشند.
منبع: مجله معمار شماره ۶۵