معمار: گروه معماری متافور | رضا حبیب زاده، آرزو خلیلی
مکان: ده ونک، تهران، ایران
سال ساخت: ۱۳۸۶-۱۳۸۹
مساحت پروژه: ۱۴۰۰ متر مربع
زیر بنا: ۴۲۰۰ متر مربع
منبع: معمار، شماره ۶۵
زمین این مجتمع باغ تقریبا خشک شده ای بو د مربوط به کدخدای ده ونک. حد مجاز ساخت ۴۵ درصد مساحت زمین در ۵ طبقه مسکونی بود . ایده اصلی بر اساس باز آفرینی قالب خانه- باغ شکل گرفت. تصمیم گرفتیم تعدادی از درختهای قدیمی باغ و حتی بعضی از درختان خشک شده باغ را حفظ کنیم و خانه ها را دور این درختان و حول یک حیاط مرکزی بچینیم . خانه ها از هم جدا شدند، بطوری که هر کدام از سه یا چهار وجه خود امکان نورگیری و تهویه دارند. این تمهیدات در کنار تنوع فضا، نقشه و مساحت خانه ها ( از ۶۰ تا ۲۰۰ متر مربع) همگی با ایجاد یک محله کوچک بکار گرفته شدند. با ایجاد سه سازه مجزا با داربست چوبی در جلوی نمای هر خانه یک حیاط معلق شکل گرفت که جایی است برای پرورش گیاهان و پرندگان و مجسمه های کبوتر، که نگهداری از آنها در محله قدیمی ده ونک بسیار مرسوم بوده. این عناصر را برای زنده کردن خاطره ها در کنار سرشاخه های درختان خشک باغ قدیمی و گیاهان بالا رونده بومی منطقه بکارگرفتیم.سطح این حیاط ها به جای مصالح بنایی، با صفحات فلزی سوراخ دار پر از سنگریزه ساخته شده اند تا از نظر ضوابط شهرداری جزو تراکم محسوب نشوند. بخشی از درختان خشک زمین پس از فراوری با مواد نگهدارنده به مجتمع بازگردانده و از آنها در حیاط میانی و حتی در داخل خانه ها استفاده شد.
نمای ساختمان درهر هشت وجه (چهار وجه داخلی و چهار وجه خارجی) جلوه بیرونی فضاهای داخلی، باغچه ها و حیاط هاست و نه صرفاً پوششی منفک از فضاهای داخلی.
این پروژه در فستیوال جهانی معماری سال ۲۰۱۰ در بارسلون در بخش مجتمع های مسکونی جزو پروژه های منتخب قرار گرفت.
