معماران: دفتر معماری باغ ایرانی | مهسا مجیدی، انوشه احمدی
مکان: تهران، ایران
مساحت کل: ۷۶۰ مترمربع
سال: ۱۳۹۲-۱۳۹۱
عکس: علی دقیق
پروژه ساختمان اداری مهناز زمانی که به دفتر ما آمد، یک اسکلت فلزی در ۴ طبقه روی همکف و یک زیر زمین بود. این ساختمان قرار بود به دفتر مرکزی لوازم خانگی بوش (Bosch) تبدیل شود. ساختمان جواز اداری داشت و لازم نبود تظاهری به وضعیت مسکونی صورت بگیرد. در وهله اول به سختی می‌توانستیم در صورت مسئله، نکته جالبی پیدا کنیم و سراسر محدودیت به نظر می‌رسید. به دلیل اینکه اسکلت ساختمان تا ۵ سانتیمتر مانده به محدوده ۶٠% به علاوه ۲ متر مجاز شهرداری اجرا شده بود، به نظر نمی‌رسید اتفاق خلاقانه‌ای برای نما بیافتد و از طرفی سه وجه ساختمان محدود به همسایه و فقط یک نمای جنوبی برای طراحی وجود داشت. در بین تمامی این دردسرها، کارفرما نیز به ساختمان به عنوان یک پروژه ارزان قیمت نگاه می‌کرد، در حالیکه موقعیت بنا در بافت شهری چنین وضعیتی نداشت. استراتژی طراحی ما از بافت اطراف الهام گرفته شد. ما به دنبال ایده، بارها به سایت پروژه رفتیم ولی در همین آمد و شدها، کم‌کم نگاه ما از روی اسکلت معطوف بافت منطقه شد.
ناگهان دریافتیم چقدر در این منطقه تهران، همه چیز متوازن و آرام‌بخش است. محله از کیفیت خاصی برخوردار است که دوست داریم هم به کوچه نگاه کنیم و هم به تک‌تک خانه‌ها.
با کنکاش در این واقعیت‌ها به اصولی دست یافتیم که سعی کردیم در طراحی از آنها استفاده کنیم.
۱. جزئیات بسیار غنی و متنوع که حکایت از چیره دستی در صنایع دستی و صنعتگری دارد. مثل جزئیات فلزی و کاشی کاری.
۲. سه بعدی بودن – عموماً از فرورفتگی‌ها و بیرون زدگی‌هایی استفاده شده که در ارتباط با مسئله نور نیز هست. حتی در ساختمانهای یک بر هم، بوسیله بالکن و یا کنسول این اتفاق افتاده است.
٣. استفاده صحیح از مصالح و در مواردی هم که از مصالح متنوع استفاده شده است همواره یکپارچگی فرم حفظ شده است.
۴. به لحاظ رنگ، عموماً از رنگهای تمیز و روشن (کرم، بژ، سبز مغز پسته‌ای) و یا در تضاد آن زغالی استفاده شده است.
هنگام شروع به طراحی جدید، مهم‌ترین دغدغه، سه‌بعدی کردن این نمای پوسته‌ای و تخت بود، که نمی‌توانستیم با اسکلت اجرا شده موجود، کاری بکنیم، بنابراین کارفرما را با تلاش فراوان متقاعد کردیم که به منظور بوجود آوردن کیفیت‌هایی نظیر: نمای سه‌بعدی، ایجاد سایه و روشن در حجم و فضاهای داخلی و همچنین بوجود آمدن جزئیات ظریف تر، از ۴۰ سانتیمتر طول ساختمان چشم پوشی کند. به همین منظور یک نمای دو پوسته شکل گرفت. پوسته بیرونی یک پوسته ضخیم زغالی که در دیالوگ با ساختمانهای محله است و پوسته داخلی یک جداره شفاف است که عبور حداکثر نور را به داخل، میسر می‌سازد. پوسته بیرونی از سنگ لاشه و از رنگ زغالی که به وفور در این منطقه دیده می‌شود و پوسته داخلی از شیشه تمام قد ساخته شد. منطق شکل گرفتن تعداد ستون‌ها این بود که تراکم آنها از پایین به بالا برای کنترل نور، زیاد می‌شوند.
