معمار: آزاده عزیزی
مکان: جماران، نیاوران، تهران، ایران
مساحت زیربنا و زمین پروژه: ۲۵۰ مترمربع
سال: ۱۴۰۱-۱۴۰۰
تیم طراحی: شاهین ارجمند، کاوه همتیان محمد نژاد
تیم اجرایی: آزاده عزیزی، سعید شیرازی
عکس: محمدحسن اتفاق
ایده‌ی پروژه
از آنجایی که این پروژه، بازسازی یک ساختمان مسکونی با قدمت ۱۱۰ ساله است، تلاش شده است تا ارزش‌های ساختمان قدیمی حفظ شود و گفت و گوی مسالمت آمیز بین گذشته و حال ایجاد شود.
شرح پروژه
فضاها از دو قسمت با فضاهای متفاوت تشکیل شده است. بخش اول فضاهایی که قابل لمس توسط کاربران است و در آنها فعالیت‌های انسانی انجام می‌شود به سبک مدرن طراحی شده و از مصالح مدرن استفاده شده است (تشبیه‌ای از اکنون). بخش دوم سقف چوبی پروژه که نمایان است اما قابل لمس نیست (مانند گذشته که دیگر نمی توان آنها را لمس کرد و فقط قابل درک است).
اگرچه مردم در زمان حال زندگی می‌کنند، اما گذشته همیشه ارزشمند است و باید مورد توجه قرار گیرد.
فرایند ساخت
سازه اولیه ساختمان چوب است که در فرآیند بازسازی برای استحکام بخشی ساختمان، علاوه بر اجرای فونداسیون بتن آرمه، از تیرها، ستون‌ها و مهاربندی‌های فلزی استفاده شده است .
همچنین برای نمایان شدن سازه های خرپایی، سقف کاذب زیر آن برداشته شد و روی قاب چوبی پوشش محافظ اجرا شد.
ارزش‌های دیگر بنا
حفظ و بهسازی حیاط مرکزی علاوه بر ارتقای کیفی فضاهای اداری، مکانی دلنشین را برای برگزاری برخی جلسات کاری و گردهمایی های دوستانه ایجاد کرده است .
چالش تحقیقی
این پروژه دارای دو پنجره رو به خیابان است که گویای بخشی از تاریخ معماری منطقه آن است چرا که قبل از ساخت این بنا همه خانه‌ها درون گرا بوده و تمام اتاق‌ها فقط پنجره‌هایی رو به حیاط مرکزی داشته‌اند. این ساختمان اولین ساختمان منطقه است که علاوه بر درون گرایی، برون گرا نیز بوده و دارای دو پنجره رو به خیابان است. در واقع بعدها این تغییر مقدمه ای برای برون گرایی خانه و حذف حیاط مرکزی از معماری منطقه شده است.
