سرای پدری

مکان: خوانسار، اصفهان، ایران

سال: ۱۳۹۰

طراحی این ساختمان، با توجه به فاصله زمانی ۷۰ ساله ساخت دو بنا و تغییرات گسترده در حوزه زیبایی شناسی، بر اساس مفاهیم و برخی عناصر جزییات معماری خوانسار ، با گویشی امروزی صورت گرفته است . در مقیاس شهر در طراحی این ساختمان الگوی کوچه‌پس کوچه‌خانه به کار گرفته شده است، این الگو حتی داخل خانه نفوذ کرده در راهرویی که در سطور پایین می شناسیمش معماری را با فضای شهری چفت و بست می‌کند. درون‌گرایی یکی از مفاهیمی است که در این پروژه رعایت شده است، به طوری که معماری به داخل حیاط روکرده و در سطوح خارجی کم سر و صداتر است . از دیگر مفاهیم، استفاده از واژه خانه به جای اتاق در خوانسار است، چرا که در اتاق کلیه فعالیت‌های خانه رخ می دهد. اتاق‌ها (خانه‌ها) در معماری خوانسار از طریق فضای نیمه باز به حیاط می رسیدند. هم‌چنین اتاق‌ها قابلیت سرهم شدن را داشتند. این موضوعات در معماری واحدهای سکونتی این ساختمان رعایت شده‌اند. فضاهای خدماتی واحدها نیر توسط راهرویی که تعبیری از پس کوچه‌های بازار خوانسار را دارند، از اتاق‌ها تمیز داده شده‌اند.

با توجه به ابعاد دانه‌های شهری مجاور، بنای سرای پدری به ۳ قطعه تقسیم شده تا دانه بندی بافت خدشه‌دار نشود. قطعه‌ها صلب نیستند و با شکست‌هایی در داخل بافت جا گرفته‌اند. به خط آسمان شهر نیز در این قطعات توجه شده است به نحوی که هر قطعه با بنای مجاور اختلاف اندکی دارد، قطعه وسط هم بسیار کوتاه است تا هم زمانی‌که هتل را از فاصله دورتر نگاه می‌کنیم سطح اشغال آن یک سوم وضعیت واقعی دیده شود و هم به عنوان یک تراس شهری عمل کند و در نتیجه فضای عمومی شهر تا داخل بنا گسترش می‌یابد.

کوه “سول” که همچون دیوار سنگی بزرگی شهرستان خوانسار را دربرگرفته است از خیابان اصلی مجاور سرای پدری یعنی خیابان سرچشمه قابل رویت است. همانند پارک سرچشمه خوانسار، باقی قسمت‌های کوهپایه‌های سول نیز محیط طبیعی زیبایی دارد. به این دلیل، قطعات ساختمان از یکدیگر فاصله گرفته‌اند تا از فاصله بینشان طبیعت خوانسار قابل رویت باشد.