ساختمان اداری سرو

معماران: دفتر معماری امیراحمد رضایی و همکاران | امیراحمد رضایی

مکان: قزوین، ایران

مساحت زمین: ۳۰۳ مترمربع

مساحت کل: ۲۳۶۳ مترمربع

سال: ۱۳۹۸-۱۳۹۴

همکار طراحی: جواد تقی پور

ارائه: محمدرضا پارسائیان

عکس: سعید خلف بیگی

ساختمان اداری سرو بنایی است در زمینی به مساحت ۳۰۳ متر مربع و با زیر بنای ۲۳۶۳ متر مربع که در شهر قزوین و بین سال های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۸ سامان گرفته است. آنچه می‌توان در ابتدا بدان اشاره داشت بستری شهری است که سرو در آن ریشه دوانده. جایی در میان بلوک‌های مسکونی جدید که مملو از ساختمان‌هایی با نماهای کلاسیک رومی و شبه رومی است.

با گردش کوتاهی در این بافت مسکونی تمامی تصورات شما از قزوین سال‌های نه چندان دور بهم می‌ریزد. دیگر نه خبری از ساختمانهای آجرین، خوش‌بافت و پر از ریزه‌کاری‌های فلزی نظیر نرده‌ها، محافظ پنجره‌ها و ناودانی‌های پر نقش و نگار وجود دارد و نه سایه سار درختان در کوچه‌ها و معابر. همه چیز جای خود را به مصنوعات سنگی بی‌مایه و بی‌هویت داده است، گویی که معمار و معماری در شهر زیست نمی‌کند.

بنابراین سرو به عنوان کهن الگویی از ایستادگی و پایندگی فرهنگ ایرانی در این بستر مغشوش شروع به نقش‌آفرینی می کند. ساختمانی آجرین که به دلیل هندسه مطلوب از جهت بزرگی سطح نما می‌تواند منشا بازگشتمان به معماری ایرانی و نقطه اثر اتفاقات جدیدی در شهر قزوین باشد. اتفاقاتی نظیر جلب توجه و یادآور ساختن زمینه های طراحی ایرانی, نظیر بازگشت هم‌خوانی زیبای آجر و فلز.

از این‌رو پروژه سرو با توجه و اهتمام ویژه به شاخصه‌های معماری ایرانی به ویژه شهر قزوین، دست به طراحی می‌زند تا آنچه پیشتر در معماری شهر رخ می داده است را از دروازه های زمان بگذراند و به سال ۹۸ برساند. از همین جهت است که فلز و آجر در ساختار جدیدی خود را در پوسته سرو نشان می دهند. ساختار چند لایه و کاربردی جهت کنترل روشنایی و نور، دیتیل‌های رفرم شده فلزی، طراحی آجر مخصوص مدرن پروژه، ترکیب‌بندی و تناسبات مناسب , یکپارچگی وجوه بیرونی و داخلی پروژه و .. همگی در فرآیندی خردورز که بزرگترین ویژگی فراموش شده معماری ایرانی است خود را شکل می‌دهند. برای مثال توجه ویژه به ساعت های زیستی پروژه  ( ۸ تا ۱۸ ) و نوع تعامل آن با شرایط محیطی (عمدتا نور و روشنایی)، ارتباط آن با میدان‌های خوانش متنوع حوالی سایت، پشتیبانی مناسب از فضا های پشت پوسته نما که به دلایل اقتصادی به واحدهای کوچک اداری تقسیم شده‌اند و … از جمله واقعیت‌هایی است که در ساختمان سرو بدان‌ها توجه شده و بنا خود را منطبق با آنها شکل داده است.

اتمسفر داخلی پروژه نیز پویایی خود را از پوسته اصلی بنا به عاریه می‌گیرد به طوری که نقوش آجرین به عنصری جدا ناپذیر و به ماهیت ذاتی آن تبدیل می‌شوند. این عدم جدایی درون و بیرون به کارهای فلزی آن نیز مرتبط است و فلز به عنصر غالب طراحی داخلی واحدها مبدل می‌شود. به طور کلی می توان گفت ساختمان سرو در درون و برون خود امر واحدی را دنبال می‌کند.